Analyzing connotative Meanings form the violation of Grice Cooperative Principles in Arabic Poems in the first Volume of Jahangoshay History

Document Type : Original Article

Authors

1 Associate Professor, University, Tehran, Iran

2 Professor of Allameh Tabatabai University

Abstract

The most important and most frequent language and aesthetic features are the issues which are mostly studied in style features of a literal work. However, finding the reasons to use a language trick, aesthetic elements or a specific way of expression can represent valuable aspects of pragmatic features of that literal work. In a prose, like The History of Jahangoshay Joveini, not only historical information but also the way the events have been expressed are both of great importance. In fact, the author is mainly trying to transfer historical info9rmation; violating common norms if speech is not an accidental and useless event. Having supposed that all principles of conversation have been observed, any change of speaker’s language in expressing main and minor historical issues can be considered as the first, the main and the most apparent sign of violating Grice cooperative principles. The author who is familiar with secretarial style can easily replace Arabic poems either with similar poems or historical translated counterparts. Studying the first volume of The History of Jahangoshay Joveini in qualitative method, the findings reveal that Arabic verses have been used intentionally in order to achieve secondary goals which have violated one or some principles of Grice Cooperative Principles.
 

Keywords

References

احمدی، بابک (۱۳۹۳)،  از نشانه‌های تصویری تا متن، چ چهاردهم، تهران، مرکز
احمدی افرمجانی، علی­اکبر؛ فاضلی،  فیروز و سمیه قربانپور دلیوند (۱۳۹۷)؛ « بررسی معانی ضمنی حاصل از اصول همکاری گرایس در منظومه گیلکی محاکمه اثر شیون فومنی»، نخستین همایش ملی تحقیقات ادبی، دانشگاه علامه طباطبائی.
اسکیلئوس، اُوله.مارتین (1393)، درآمدی بر فلسفه و ادبیات، ترجمۀ محمد نبوی، تهران، آگه.
بهار، محمدتقی (1393). سبک‌شناسی، چ پنجم، تهران، زوار.
پاکروان، حسین (1383)؛ «تحلیل منظورشناختی محاوره فارسی»، علوم اجتماعی و انسانی دانشگاه شیراز، دورۀ 21، ش اول، صص 56-82.
جوینی، عطاملک (۱۳۹۱)، تاریخ جهانگشای جوینی، تصحیح حبیب‌الله عباسی و ایرج مهرکی، چ سوم، تهران، زوار.
دادخواه تهرانی، مریم و محمودی بختیاری، بهروز (۱۳۹۰)؛ « بازتاب فمینیسم از رهگذر کارکرد اصول همکاری گرایس در نمایشنامۀ سالار زنان»، مجله پژوهش ادبیات معاصر جهان، ش 63، صص 103-121.
ریچاردز، ای. آ (1382)، فلسفۀبلاغت، ترجمۀ علی محمدی­آسیابادی، تهران، قطره.
شمیسا سیروس (۱۳۸۷)، بیان و معانی، چ سوم از ویراست دوم، تهران، میترا.
شمیسا، سیروس ( 1393)،  نگاهی تازه به بدیع، چ پنجم، ویراست سوم، تهران، میترا.
شمیسا، سیروس(۱۳۹۳)، سبک‌شناسی نثر، ویراست دوم، چ سوم، تهران، میترا.
صراحی، محمد و غیوری، زهرا (1396)، «نقش نقض اصول همکاری گرایس در ساخت کاریکلماتور»، مجله ادبیات پارسی معاصر، سال هفتم، ش 2، صص 35-50.
گلفام، ارسلان و یوسفی راد، فاطمه (1381)، « زبان‌شناسی شناختی و استعاره»، مجله تازه‌های علوم شناختی، سال 4، ش 3، صص 59-64.
لیکاف، جرج و جانسون، مارک (1395)، استعاره‌هایی که باآنهازندگی می‌‌کنیم، ترجمۀ هاجر آقا ابراهیمی، چ دوم، تهران، علم.
مدرسی، یحیی (1366)، « بررسی مسائل نظری درجامعه شناسی زبان»، زبانشناسی، سال اول، صص 41-51.
واعظ، سعید (۱۳۸۳)، پژوهشی در اشعار عربی تاریخ جهانگشای جوینی (جلد اول)، متن‌پژوهی ادبی، ش ۱۹، صص 48-1.
هالیدی، مایکل و حسن، رقیه ( 1393)، زبان، بافت، متن، ترجمه محسن نوبخت، تهران، سیاهرود.
یارمحمدی، لطف‌الله (۱۳۹۳)، درآمدی بر گفتمان‌شناسی، چ دوم، تهران، هرمس.
Berids, k. (2003), Maxims of manner  and MethaphoricAsseddress in translation retereived from, www. Berids . com.
Brown, G and G, Yule. (1983), Discourse Analysis, Cambridge, Cambridge University, Press.
Mey .E d. (2000), Concise Encyclopedia of Pragmatics , London, Elservirhtd.
Grice, H. P. (1975), (Logic and Conversation in Cole) and M, j ,l.(eds)syntax and semantics, speech acts3, New York, Academic Press, p.p.45- 85.
Yul , G. (1996 )(Pragmatics), Oxford, Oxford University Press.                   
Literature in the Iraqi period
Volume 1, Issue 3
December 2021
Pages 75-91

Files

Share

How to cite

Statistics