The Echo of Astronomical Advice in Emad Faqih Kermani’s Poems

Document Type : Original Article

Authors

1 M.A. of Persian Language and Literature Department, Faculty of Literature and Human Sciences, Razi University, Kermanshah

2 Assistant Professor of Persian Language and Literature Department, Faculty of Literature and Human Sciences, Razi University, Kermanshah

Abstract

.
Entanglement of astronomy in astronomical rules and beliefs used to be the main reason of people’s tendency to this branch of knowledge and its high usages in daily life. Iranian’s tendency to astronomical beliefs has been reflected in Persian poems since Persian poets were not only familiar with astronomy but also raised in a society which used to believe strongly in astronomical beliefs. Therefore, pondering ancestors’ poem will show the course of astronomical belief changes and transformations in Iranian cultures and lifestyle. Emad Faqih Kermani is one of the most prominent speakers of eighth century who has worked on various poetry formats; he has composed a lot of poems in Divan and quintuple Masnavis, Panj Ganj. The present study is a kind of descriptive-analytical one which applies library sources. It aims to study and analyze Emad Faqih Kermani’s beliefs in terms of the application and function of astronomical beliefs. The findings reveal that astronomical beliefs has high varieties in which believing in Heavens, Four Elements, the effect of stars and cosmos in people’s destination, the Earth rotation and its circular form, omen and lucky star, and minstrelsy of Venus are more frequent. In fact, he has applied these beliefs to make themes in praise Qasidas, Tahmidiyes, odes, complains, etc.  High frequency of astronomical beliefs in Emad’s poems indicates both the influence and popularity of these beliefs and his attention to culture and popular beliefs.
 

Keywords


- اعظمیان، جمیله؛ امیرحسین ماحوزی و محمود طاووسی (1399)، «جمشید و خورشید یا جام جم در شعر خواجو و حافظ»، پژوهشنامۀ ادب حماسی، سال 16، شمارۀ 1 (پیاپی 29)، صص 41- 73.
- انوری، حسن (۱۳۹۰)، فرهنگ بزرگ سخن، جلد ۸، چاپ هفتم، تهران: سخن.
- انوری، علی بن محمد (1372)، دیوان، به اهتمام محمدتقی مدرس رضوی، جلد 1. چاپ چهارم، تهران: علمی و فرهنگی.
- بیات، حسین (1394)، «نسبیت زبانی و درک رنگ آسمان در شعر فارسی»، نقد ادبی، سال 8، شمارۀ 32، صص 29- 52.
- بیرونی خوارزمی، ابوریحان محمدبن‌احمد (1351)، التفهیم لاوائل صناعه التنجیم، به کوشش جلال‌الدین همایی، چاپ دوم، تهران: انجمن آثار ملی.
- بیرونی خوارزمی، ابوریحان محمدبن‌احمد (1386)، آثار الباقیه عن القرون الخالیه، ترجمۀ اکبر داناسرشت، چاپ پنجم، تهران: امیرکبیر.
- تفضلی، احمد (1389)، تاریخ ادبیات ایران پیش از اسلام، به کوشش ژاله آموزگار، چاپ ششم، تهران: سخن.
- جامی، عبدالرحمان بن احمد (1389)، مثنوی هفت اورنگ، تصحیح مرتضی مدرس گیلانی، چاپ اول، تهران: مهتاب.
- حافظ، شمس‌الدین محمد (1392)، دیوان غزلیات، به کوشش خلیل خطیب رهبر، چاپ پنجاه و دوم، تهران: صفی‌علیشاه.
- خاقانی شروانی، افضل‌الدین بدیل (1393)، دیوان، ویراستۀ دکتر میرجلال‌الدین کزازی، جلد 1، چاپ سوم، تهران: مرکز.
- ذوالفقاری، حسن (1398)، باورهای عامیانۀ مردم ایران، با همکاری علی‌اکبر شیری، چاپ ششم، تهران: چشمه.
- سعدی، مصلح بن عبدالله (1389)، دیوان غزلیات، به کوشش خلیل خطیب رهبر، جلد 1، چاپ یازدهم، تهران: مهتاب.
- سنایی، مجدود بن آدم (1389)، دیوان، با مقدمه، تصحیح و توضیحات مظاهر مصفا، به کوشش شاهرخ حکمت، چاپ اول، تهران: زوار.
- شمیسا، سیروس (1370)، سیر غزل در شعر فارسی (از آغاز تا امروز)، چاپ سوم، تهران: فردوس.
- شمیسا، سیروس (1387)، فرهنگ اشارات ادبیات فارسی (اساطیر، سنن، آداب، اعتقادات، علوم...)، 2 جلد، ویرایش دوم، چاپ اول، تهران: میترا.
- شهیدی، سیدجعفر (1382)، شرح لغات و مشکلات دیوان انوری، چاپ سوم، تهران: علمی و فرهنگی.
- صفا، ذبیح‌الله (1389)، تاریخ ادبیات در ایران و در قلمرو زبان پارسی، جلد 1، چاپ نوزدهم، تهران: فردوس.
- صفا، ذبیح‌الله (1390)، تاریخ ادبیات در ایران و در قلمرو زبان پارسی، جلد 1/3، چاپ شانزدهم، تهران: فردوس.
- صفا، ذبیح‌الله (1390)، تاریخ ادبیات در ایران و در قلمرو زبان پارسی، جلد 2/3، چاپ پانزدهم، تهران: فردوس.
- عماد فقیه کرمانی (1348)، دیوان قصاید و غزلیات، به تصحیح رکن‌الدین همایونفرخ، چاپ اول، تهران: بن‌سینا.
- عماد فقیه کرمانی (2536)، پنج‌گنج، به اهتمام رکن‌الدین همایونفرخ، چاپ اول، تهران: دانشگاه ملی ایران.
- فرشاد، مهدی (1365)، تاریخ علم در ایران، جلد 1، چاپ اول، تهران: امیرکبیر.
- کزازی، میرجلال‌الدین (1392)، گزارش دشواری‌های دیوان خاقانی، چاپ هشتم، تهران: مرکز.
- ماهیار، عباس (1394)، نجوم قدیم و بازتاب آن در ادب پارسی، چاپ دوم، تهران: اطلاعات.
- محقق، مهدی (1390)، شرح سی قصیده از حکیم ناصر خسرو قبادیانی، چاپ هجدهم، تهران: توس.
- مصفی، ابوالفضل (1357)، فرهنگ اصطلاحات نجومی، چاپ اول، تبریز: موسسۀ تاریخ و فرهنگ ایران.
- معین، محمد (1388)، فرهنگ فارسی، جلد 4، چاپ بیست­وپنجم، تهران: امیرکبیر.
- معین، محمد (1391)، تحلیل هفت‌پیکر نظامی، چاپ سوم، تهران: دانشگاه تهران.
- ناظرزاده، کرمانی (1394)، تحلیل دیوان و شرح حال عمادالدین فقیه کرمانی، به کوشش فرهاد ناظرزاده کرمانی، چاپ دوم، تهران: سروش.
- نظامی، الیاس بن یوسف (1394)، لیلی و مجنون، تصیح برات زنجانی، چاپ چهارم، تهران: دانشگاه تهران.
- یاحقی، محمدجعفر (1391)، فرهنگ اساطیر و داستان‌واره‌ها در ادبیات فارسی، چاپ چهارم، تهران: فرهنگ معاصر.