Convicted without Trial: A critique of the research conducted on the "Nuskheye Nashekhe" Final version of Masnavi, Corrected and Rectificated by Abdul Latif Abbasi and the introduction of its manuscript

Document Type : Original Article

Author

Ph.D. Graduated in Persian Language and Literature, University of Tehran, Tehran, Iran.

Abstract

Persian literature has had widespread popularity and a large territory in the Indian subcontinent. During the reign of the Gurkhanids, especially Akbar Shah (984 S.H. / 1014 A.H.) and Shah Jahan (1044 S.H./1076 A.H.), the Persian writers of India created wonders in the Persian language and literature. One of these unique works is the correction and research that the secretary of the Shah Jahan's court, Abdul Latif Abbasi Gujarati, has conducted based on Masnavi Ma’navi by Maulana Jalaluddin Mohammad Balkhi, a great mystic, and poet of Persian literature. This work, which had not surpassed the manuscripts in our day, was recently published with the correction of the text and additional research, opening a new window to the study of the text of Masnavi (Abdul Latif Abbasi: 1400).This study indicates that some critical propositions on this work, have been raised in a general way without accuracy and sufficient contact with the text, and influenced by the public atmosphere around this work in scientific and literary circles. Therefore, there are errors concerning the reality of the work. Just as unverified praise suffers from the same complication.While introducing the manuscripts of "Nuskheye Nashekhe" Final version of Masnavi, this article deals with the course of previous research and judgments, and it tries to introduce the literary and historical values of this work to the researchers, outside the dust of general judgments.At the same time, without over-acknowledging and elaborating, this study invites researchers to know this work accurately and without prejudice and to enjoy its tangible and possible historical benefits.
 
 

Keywords


بهزاد برهان (1394)، «نکاتی تازه دربارۀ زندگی عبداللطیف عباسی گجراتی»، مجلۀ شبه­قاره (ویژه­نامۀ نامۀ فرهنگستان)، بهار و تابستان، شمارۀ 4 صص 228-221.
جهانبخش، جویا (1397)، «نامه‌‌ها (پاسخ به گزارش ناقدانه)»، آینۀ پژوهش، مهر و آبان، شمارۀ 64، 121.
لاهوتی، حسن  (1393)، تصحیح شرح مثنوی نیکلسون با تطبیق با نسخۀ قونیه، تهران: مرکز پژوهشی میراث مکتوب.
حسینی ، مریم  (١٣٨٢)، «عبدالطیف عباسی بزرگ­ترین مصحح و شارح حدیقه در حدیقة­الحقیقة و شریعة­الطریقة» ، تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
حقیقی، فرزام (1393)، «تصحیح از نظر جامی و کارکرد آن در شرح لمعات عراقی»، آینۀ میراث، پاییز و زمستان، شمارۀ 55، 81.
روح­بخشان، عبدالمحمد و فرانسیس ریشار (1385)، کتاب ایرانی، تهران: مرکز پژوهشی میراث مکتوب.
سلیمانی، مجید،  بخارا ، فروردین و اردیبهشت 1398 - شماره 130 (‎15 صفحه - از 461 تا 475 ).
ماحوزی، مهدی؛ محمود طاووسی و احمد غلامی (1393)، مقالۀ فرهنگ لطایف اللغات عبداللطیف عباسی گجراتی و ویژگی‌‌های آن، مجلۀ مطالعات شبه­قاره، تابستان، سال ششم، شمارۀ 19، صص 64-47.
عباسی، عبداللطیف (بی­تا)، خلاصة­العشراء، مقدمه بر تذکرۀ بتخانه ملامحمد صوفی مازندرانی، نسخۀ خطی شمارۀ 120 مجلس شورا،  صفحۀ 4.
عباسی، عبداللطیف (1400)، نسخۀ ناسخۀ مثنوی، به تصحیح و تحقیق: زهیر طیب و همکاران، تراث اسلامی دارالتراث.
فروزانفر، بدیع­الزمان (1373)،  شرح مثنوی شریف، تهران: علمی فرهنگی.
گلچین معانی، احمد (1363)، تاریخ تذکره‌‌های فارسی،  تهران : کتابخانۀ سنایی.
مجرد، مجتبی و عبد­الله رادمرد (1391)، «متن آرمانی به روایت عبداللطیف عباسی و هلموت ریتر»، فصلنامۀ دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی، سال دوم، شمارۀ 7، پاییز و زمستان، صص 50-41.
مشتاق­مهر، رحمان (1398)، «نسخۀ مثنوی مورخ 677 قونیه و چاپ‌های متعدد مبتنی بر آن»، نشریۀ زبان و ادب فارسی، بهار و تابستان، شمارۀ 215، صص 99-65.
منصوری، کورش (1381)، «نسخۀ ناسخه و عبداللطیف»، نشریۀ قند پارسی (رایزنی فرهنگی ایران در هند)، شمارۀ 17.
نذیر احمد، کبیر احمد جائسی (1372 و 1370)، «عبداللطیف عباسی گجراتی و نسخۀ انتقادی مثنوی معنویش»، نشریۀ آینده، سال 1370، شمارۀ 5 و سال 1372، شمارۀ 1 و شمارۀ 4.
ʿAmal-i ṣāliḥ, al-mawsūm bih, Shāhʹjahān nāmah, لاهور: مجلس ترقی ادب, 1958-1960 ,Muḥammad Ṣāliḥ ,BA73965679.