- قرآن مجید.
- احمدی، بابک،1390، ساختار و تأویل متن، چاپ سیزدهم، تهران: مرکز.
- اسدالهی، اله شکر، 1388، «واسازی و ساختشکنی»، قلم، دورۀ 5، شمارة 1: 28-15.
- امامی، نصرالله،1382، ساختشکنی در فرآیند تحلیل ادبی، اهواز: رسش.
- اوشیدری، جهانگیر، 1389، دانشنامۀ مزدیسنا، چاپ پنجم، تهران: مرکز.
- ایگلتون، تری،1380، پیش درآمدی بر نظریۀ ادبی، مترجم: عباس مخبر، تهران: مرکز.
- برتنس، هانس،1384، مبانی نظریۀ ادبی، مترجم: محمدرضا ابوالقاسمی، تهران: ماهی.
- بلخی، جلال الدین محمد،1389، فیه مافیه، تهران: بهزاد.
- بی نا، 1382، گیلگمش، مترجم: احمد شاملو، تهران: چشمه.
- بی‌نیاز، فتح الله،1387، درآمدی بر داستان نویسی و روایت شناسی، تهران: افراز.
- پورنامداریان، تقی،1392، در سایۀ آفتاب، چاپ چهارم، تهران: سخن.
- تاجیک، محمدرضا،1390، «صوفی شالوده‌شکن، غزالی و واسازی عارفانۀ متن»، پژوهشنامۀ علوم سیاسی، دورۀ 7، شمارة 1 (25): 54-39.
- چندلر، دانیل، 1387، مبانی نشانه شناسی، مترجم: مهدی پارسا، تهران: سورۀ مهر.
- خلیلی، محسن، 1388، «شالودهشکنی اصل 44 قانون اساسی»، پژوهشنامۀ علوم سیاسی، دورۀ 5، شمارة 1: 103-69.
- دهقانیان، جواد، 1390، «بازخوانی داستان شیر و گاو کلیله و دمنه براساس نظریۀ ساختشکنی»، فصل‌نامۀ پژوهشهای ادبی، شمارة 31 و32 : 104-91.
- رضوی، فاطمه و مریم صالحی‌نیا، 1393، «بررسی شالودهشکنانۀ نوشتار زنان»، فصل‌نامۀ تخصصی نقد ادبی، شمارة 4: 216-191.
- سراج‌زاده، سیدحسن و همکاران، 1391، «گفتمان جامعۀ پاک»، مطالعات فرهنگی و ارتباطات، دورۀ 8، شمارة 26: 50-27.
- شاقول، یوسف و سیدرحمان مرتضوی، 1389، «دریدا و واسازی از نقد مابعدالطبیعۀ غربی تا سیاست»، غربشناسی بنیادی، سال اوّل، شمارة 2: 117-97.
- فریزر، جیمز جرج، 1386، شاخۀ زرین، مترجم: کاظم فیروزمند، تهران: آگاه.
- رضایی دشت ارژنه، محمود، 1392، «نقد و بررسی داستان فرود سیاوش براساس رویکرد ساختشکنی»، بوستان ادب، شمارة 16: 60-39.
- شیبانی رضوانی، فیروزه، 1393، «مفهوم حضور و غیاب در رویکرد واسازی»، جستارهای فلسفی، دورۀ 10، شمارة 26: 63-37.
- عبداللهیان، حمید و فرنوش فرهمند، 1391، «نقد شالودهشکنانۀ دو داستان از بیژن نجدی (روز اسب ریزی و شب سهراب‌کشان)»، زبان و ادبیات فارسی، شمارة 73: 72-53.
- فتوحی رود معجنی،محمود، 1387، «ساختشکنی بلاغی نقش صناعات بلاغی در شکست و واسازی متن»، نقد ادبی، دورۀ 1، شمارة 3: 109-135.
- قاضی مرادی، حسن، 1387، استبداد در ایران، تهران: اختران.
- کاکهرش، فرهاد، 1388، «نشانهشناسی دریدا در غزلیات مولانا با تأکید بر ساختارشکنی»، ادیان و عرفان، دورۀ 6، شمارة 22: 159-131.
- کریستوفر، نوریس، 1388، شالودهشکنی، مترجم: پیام یزدان‌جو، تهران: مرکز.
- مصلح، علی اصغر و مهدی پارسا خانقاه، 1390، «واسازی به منزلۀ یک استراتژی»، متافیزیک، دورۀ جدید، سال 3، شمارة 12 و 11: 63-47.
- مکاریک، ایرنا ریما، 1384، دانشنامۀ نظریههای ادبی معاصر، مترجمان: مهران مهاجری، محمد نبوی، تهران: آگه.
- منتظر قائم، مهدی و فرزاد غلامی، 1391، «نقد پسا استعماری روایت سریال قهوۀ تلخ از مدرنیتۀ سیاسی ایران»،مطالعات فرهنگی و ارتباطات، دورة 8، شمارة 28: 146-121.
- منشی، ابوالمعالی نصرالله،1391، کلیله ودمنه، تصحیح مجتبی مینوی، تهران: امیرکبیر.
- محمدی آسیا بادی، علی، 1386، «نظریۀ ساختشکنی و (ساختشکنی داستان بشر پرهیزگار)»، پژوهشهای ادب عرفانی(گوهر گویا)، شمارة 4: 216-191.
- ناصری، ناصر،1390، «ساختارشکنی مولانا از قالب غزل تا قالب جسم»، ادبیات فارسی، دورۀ 7، شمارة 30: 183-163.
- هاشمیان، لیلا و فائزه فتاحیان، 1389، «ساختارشکنی در فیه ما فیه»، ادبستان، سال اوّل، شمارة 2: 60-46.
- یوسف پور، محمد کاظم و نگین بی‌نظیر، 1390، «قصهها و حکایات مثنوی در خوانش شالودهشکنانۀ غزلیات مولوی»، ادب‌پژوهی، شمارة 17: 88-65.
)