«تحلیل نشانه- معناشناسی صحرا و انگارۀ پیر فلسفی در رساله‌های سهروردی»

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

دانش آموختۀ دکتری زبان و ادبیات فارسی

چکیده

. In stories such as *عقل سرخ*, *فی حالۀ الطفولیه*, *قصۀ غربت غربی*, and *آواز پر جبرئیل*,
the "Desert" is the place
where the encounter with the "Pir" takes place. In these stories, the "Desert," through the intuitive experiences that occur within it, distances itself from its physical and objective nature and moves towards a phenomenal and cognitive existence. The desert transforms from a physical place into a phenomenon whose most important characteristic is becoming spatial, or movement towards spatiality. Furthermore, the present study argues that the imaginal and intermediary characteristic of the "Pir's" being, by being situated in the desert and interacting with it, is also transferred to the desert. In other words, the place we encounter in these stories has a suspended state, being simultaneously both a place and a space. Just as the Pir, while having a material existence, is detached from it, the place of the Pir's presence – the desert – following his example, simultaneously possesses both the characteristics of materiality and immateriality, or in other words, being a place and being a space. In fact, the continuous Analysis of the Sign-Meaning of the Desert and the Concept of the Philosophical Elder in Suhrawardi's Treatises presence of the Pir's two-fold nature in the desert elevates it from a functional place to a transcendental and phenomenal place. In this ontological encounter, the desert transforms from a conventional and universally understood sign into a slippery and unconditioned symbol.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

Analysis of the Sign-Semantic of the Desert and the Concept of the Philosophical Sage in Suhrewardy’s Treatises

نویسنده [English]

  • Maryam Haghshenas
PhD in Persian Language and Literature PhD in Persian Language and Literature PhD in Persian Language and Literature PhD in Persian Language and Literature PhD in Persian Language and Literature PhD in Persian
چکیده [English]

سهروردی با بیان «قاعدۀ امکان اشرف» بر این نکته تأکید دارد که موجودِ ممکن شریف مقدم بر وجودِ ممکن اخس است؛ یعنی مدامی که انسان‌های عادی در عالم حضور دارند بی‌شک انسان کامل نیز هست؛ در داستان‌هایی چون عقل سرخ، فی حاله‌الطفولیه، قصه غربت غربی و آواز پر جبرئیل، «صحرا» مکانی است که در آن دیدار با «پیر» رقم می‌خورد. «صحرا» در داستان‌های مذکور به واسطۀ تجربیات شهودی که در آن به وقوع می‌پیوندد از ماهیت فیزیکی و عینی خود دور شده و به سمت هستی پدیداری و شناختی حرکت می‌کند. صحرا از یک مکان فیزیکی تبدیل به پدیداری می‌گردد که صیرورت یا حرکت به سوی فضاشدگی، مهم‌ترین ویژگی آن به شمار می‌رود. علاوه بر این، جستار حاضر بر آن است که خصیصۀ مثالی و واسطه‌ایی هستیِ «پیر» با قرار گرفتن در صحرا و تعامل با آن، به صحرا نیز تسری می‌یابد؛ به بیان دیگر، مکانی که در داستان‌های مذکور با آن مواجه-ایم، حالتی تعلیقی دارد که در عین حال، هم مکان است و هم فضا؛ همان‌طور که پیر در عین هستیِ مادی، مجرد از آن است، مکانِ حضور پیر ـ صحراـ نیز به تأسی از او، هر دو ویژگی مادیت و تجرد یا به زبان دیگر، مکان‌بودگی و فضابودگی را به صورت هم‌زمان دارد. در حقیقت، استمرار حضورِ دو وجهیِ پیر در صحرا، موجب ارتقای آن از یک مکان کنشی به مکانی استعلایی و پدیداری می‌گردد و در این تلاقیِ هستی‌شناسانه، صحرا از یک نشانه قراردادی و همه‌فهم به رمزی لغزان و نامشروط تبدیل می‌شود.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Suhrewardi
  • The sage
  • Place
  • Desert
  • Space
پژوهشنامه متون ادبی دورۀ عراقی

مقالات آماده انتشار، اصلاح شده برای چاپ
انتشار آنلاین از تاریخ 02 مرداد 1404

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار